Ο ΠΑΟΚ επί Ιβάν Σαββίδη έχει μια ξεκάθαρα… αγαπησιάρικη λογική στις πωλήσεις παικτών. Αν ένας ποδοσφαιριστής που έχει προσφέρει, ζητήσει να φύγει και φέρει συγκεκριμένη πρόταση, τότε κατά πάσα βεβαιότητα θα φύγει! Συνέβη με τον Λούκας Πέρεθ, συνέβη με τον Πέλκα, συνέβη με τον Τσούμπα Άκπομ (σε ένα ιστορικά λάθος τάιμινγκ όπως αποδείχθηκε, πριν τα παιχνίδια με την Κράσνονταρ), συνέβη με το Τσόλακ (που δεν είχε προσφέρει μεν, έφερε χρήματα δε και πωλήθηκε επίσης σε λάθος τάιμινγκ) συμβαίνει τώρα και με τον Ίνγκασον. Ο Ισλανδός αρχηγός του ΠΑΟΚ και – κατά τη γνώμη μου – κορυφαίος στόπερ του περυσινού πρωταθλήματος ζήτησε να πάει στην Μίντιλαντ, δεν άλλαξε γνώμη από την προσπάθεια της διοίκησης να τον κρατήσει και πλέον ετοιμάζει βαλίτσες.
Ο ΠΑΟΚ εν αντιθέσει με ό,τι κάνει συνήθως, ετούτη τη φορά φρόντισε να βρει τον αντικαταστάτη του πριν δώσει το πράσινο φως για τη μεταγραφή. Ο Τροστ – Εκόνγκ έχει την εμπειρία και τα ποιοτικά στοιχεία να μπει στα παπούτσια του Ίνγκι χωρίς να φανεί το κενό. Στη θεωρία. Διότι στην πράξη μένει να αποδειχθεί. Ο Ίνγκασον σαφώς υστερούσε τεχνικά, δεν βοηθούσε ουσιαστικά στην ανάπτυξη και όταν πιεζόταν, κατά κανόνα η επιλογή του ήταν να στείλει τη μπάλα στα πουλιά. Από την άλλη, αμυντικά ήταν εξαιρετικός και ψηλά και χαμηλά, διόρθωνε πολλές από τις ανασταλτικές δυσλειτουργίες της ομάδας του με σωστές τοποθετήσεις και καλό διάβασμα παιχνιδιού, κυρίως είχε δέσει πλήρως με το κλαμπ και αποτελούσε μια από τις δυο – τρεις σημαντικότερες προσωπικότητες στο ρόστερ. Ήταν ηγέτης. Και τους ηγέτες δεν τους αντικαθιστάς τόσο εύκολα.
Ο Εκόνγκ επίσης διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά. Πλην όμως το αν θα τα δείξει στον ΠΑΟΚ εξαρτάται από το πόσο γρήγορα θα προσαρμοστεί. Να το πω πιο απλά: σε ένα καλοκαίρι όπου το ζητούμενο είναι η μείωση του ρίσκου μέσω της απόκτησης έτοιμων ποδοσφαιριστών, η αντικατάσταση του Ίνγκασον, ακόμα κι αν ο παίκτης που έρχεται είναι θεωρητικά καλύτερος, αποτελεί ένα επιπλέον ρίσκο που ουδείς είχε υπολογίσει στην αρχή της μεταγραφικής περιόδου.
Από εκεί και πέρα, νομίζω ότι ο ΠΑΟΚ έπραξε ορθά. Δεν κρατάς παίκτη που δεν θέλει να μείνει, αφήστε που καθαρά εμπορικά, η πώληση τριαντάρη ποδοσφαιριστή με τέσσερα εκατομμύρια σαφώς βγάζει νόημα. Ας ελπίσουμε ότι θα βγάλει νόημα και στο χορτάρι.
Ο ΠΑΟΚ έτσι κι αλλιώς δείχνει να έχει πάρει φόρα μεταγραφικά και να κλείνει τη μία υπόθεση μετά την άλλη και να διαψεύδει ευχάριστα όσους είχαμε βιαστεί να προδικάσουμε απραξία. Ο Αλί Σαμάτα και ο Μπάμπα Ράχμαν είναι καλές επιλογές, όσο κι αν δεν γεμίζουν το μάτι του κόσμου. Και είναι καλές επιλογές συναρτήσει του χρόνου.
Ο ΠΑΟΚ όφειλε να κλείσει φορ ΤΩΡΑ. Ίσως τον Αύγουστο να έβρισκε καλύτερο από τον Τανζανό. Δεν μπορούσε να περιμένει μέχρι τότε. Έκλεισε λοιπόν τον καλύτερο – εφικτό την δεδομένη στιγμή. Τα είπαμε και σε άλλο κείμενο, εφόσον υποθήκευσε το φετινό ευρωπαϊκό του μέλλον με το κάκιστο φινάλε στην περυσινή σεζόν, θα κοιμηθεί όπως έστρωσε. Ο κάθε Γκαμπιαντίνι, σε ένα, ενάμιση μήνα, αν δεν έχει βρει κάτι να τον καλύπτει, ενδεχομένως να συζητούσε με μεγαλύτερη θέρμη τον ερχομό του στην Ελλάδα. Τέλος Ιουνίου εκείνος που έρχεται είναι ο Αλί Σαμάτα. Καλώς να ορίσει λοιπόν.
Έτσι κι αλλιώς το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει και ο Τανζανός και ολόκληρος ο ΠΑΟΚ το προσεχές διάστημα είναι η αδιανόητη αρνητική ενέργεια γύρω από την ομάδα. Αν η μεταγραφή του χαφ και τα πρώτα αποτελέσματα βοηθήσουν κάπως να αλλάξει το κλίμα, κάτι μπορεί να γίνει.
Αν όχι, τότε κλάψτε τη σεζόν από το καλοκαίρι.
Πηγή: sdna.gr
