Κοραλία Ξεπαπαδέα
Hunter S. Thompson: Στις 20 Φεβρουαρίου του 2005, ο «πατέρας» της gonzo δημοσιογραφίας αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του.
Παρότι πολλοί δημοσιογράφοι πειραματίστηκαν με τον «gonzo» τρόπο γραφής από την έβδομη δεκαετία του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα, ο Hunter S. Thompson ήταν ένας: Ο Αμερικανός «πατέρας» της «νέας», αντισυμβατικής και εκκεντρικής «gonzo» δημοσιογραφίας, ενός στυλ συγγραφής στο οποίο δε χωράνε αξιώσεις αντικειμενικότητας και στο οποίο ο γράφων ή ρεπόρτερ χρησιμοποιεί τον εαυτό του ως μέρος της ιστορίας, κάνοντας την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. «Είναι γεμάτο με παράξενες ή υποκειμενικές ιδέες, σχόλια», «Είναι τρελό και εκκεντρικό», έλεγε ο ίδιος περιγράφοντας το «gonzo».
Σε αντίθεση με το παραδοσιακό ρεπορτάζ που βασίζεται σε αδιάσειστα γεγονότα, η gonzo δημοσιογραφία οδηγεί τους αναγνώστες ένα βήμα πιο μέσα στο μυαλό και τα συναισθήματα του συγγραφέα καθώς ξετυλίγεται η ιστορία. Πρόκειται στην ουσία για ένα ενεργητικό στυλ γραφής σε α’ ενικό, στο οποίο ο συγγραφέας είναι πρωταγωνιστής και αντλεί τη δυναμική του από έναν συνδυασμό κοινωνικής κριτικής, χιούμορ, αυτο-σάτιρας, σαρκασμού, υπερβολής – ακόμα και «βλακείας».
Υιοθετώντας τη μεταγενέστερη άποψη του Ουμπέρτο Εκο, ότι η δημοσιογραφική αντικειμενικότητα είναι εξ’ ορισμού ανέφικτη, ο Hunter ξεκίνησε να καλύπτει την επικαιρότητα σε πρώτο πρόσωπο, καυτηριάζοντας ταυτοχρόνως την αμερικανική υποκρισία.
Η θεωρία του Hunter Thompson και των οπαδών της «gonzo δημοσιογραφίας» έγκειται στο ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα γεγονότα και τη φανταστική αφήγηση. Ο «εφευρέτης» του gonzo ήταν φυσικά θαυμαστής του Jack Kerouac και, παρότι δεν ήταν μέλος της παρέας των beatniks, εξελίχθηκε και ο ίδιος σε σύμβολο αμφισβήτησης και ενίοτε αντίδρασης προς την καθεστηκυία τάξη και την «καθωσπρέπει» ηθική της.
Γεννημένος στο Λούισβιλ των ΗΠΑ το 1937, ο εμπνευστής του «gonzo», Hunter Thompson, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τη δημοσιογραφία όταν κατετάγη στην αεροπορία. Εκεί κάλυπτε τα αθλητικά για την εφημερίδα της αεροπορικής βάσης στη Φλόριντα, ενώ μετά την απόλυσή του, άρχισε να γράφει για μικρά, τοπικά φύλλα, όπου και έγινε ευρέως γνωστός λόγω του «ιδιαίτερου», gonzo ύφους του.
Ακολουθεί ένα σύντομο δείγμα γραφής από το βιβλίο του το 2003 με τίτλο: «Kingdom of Fear: Loathsome Secrets of a Star-Crossed Child in the Final Days of the American Century»:
«Who does vote for these dishonest shitheads? Who among us can be happy and proud of having all this innocent blood on our hands? Who are these swine? These flag-sucking half-wits who get fleeced and fooled by stupid little rich kids like George Bush? They are the same ones who wanted to have Muhammad Ali locked up for refusing to kill gooks. They speak for all that is cruel and stupid and vicious in the American character. They are the racists and hate mongers among us — they are the Ku Klux Klan. I piss down the throats of these Nazis. And I am too old to worry about whether they like it or not. Fuck them.»
Στις 20 Φεβρουαρίου του 2005, πριν από 17 χρόνια, ο Hunter S. Thompson αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή του. Στο τελευταίο γράμμα που έγραψε στον Jann Werner, εκδότη του περιοδικού Rolling Stone, έλεγε: «Όχι άλλα παιχνίδια. Όχι άλλες βόμβες. Όχι άλλο περπάτημα. Όχι άλλη διασκέδαση. Όχι άλλο κολύμπι. 67. Αυτά είναι 17 χρόνια μετά τα 50. 17 χρόνια περισσότερα από αυτά που ήθελα ή χρειαζόμουν. Είναι βαρετά. Γκρινιάζω συνέχεια. Δεν έχει πλάκα. Για κανέναν. 67. Γίνεσαι άπληστος».
